Co wiemy o wp艂ywach rosyjskich na polsk膮 dusz臋? Data wstawienia: 16 marca, 2015 Co wiemy o wp艂ywach rosyjskich na polsk膮 dusz臋? 29 grudnia 2014 Jan Matkowski / Monitor Wo艂y艅ski/Nr.24(128) 18.12.2014 Dla wielu os贸b, szczeg贸lnie na Ukrainie, tajemnic膮 pozostaje przychylna postawa pewnej cz臋艣ci spo艂ecze艅stwa polskiego wobec Rosji, jej kultury i tradycji. Owe sprzyjanie p贸艂nocnemu s膮siadowi rodzi pytanie: jak katolicka i narodowa Polska, kt贸rej elity niszczono przez Petersburg i Moskw臋, mo偶e kocha膰 «imperium z艂a» (okre艣lenie stosowane przez Ronalda Reagana). Odpowiedzi na to pr贸buje si臋 znale藕膰 nie tylko poza granicami Polski, ale tak偶e w kraju. W 1920 roku w Krakowie ukaza艂a si臋 praca Mariana Zdziechowskiego pt. «Wp艂ywy rosyjskie na dusz臋 polsk膮», w kt贸rej zdaniem autora, Rosji uda艂o si臋 tak zdemoralizowa膰 i zatru膰 dusz臋 Polak贸w w zaborze rosyjskim, 偶e doprowadzi艂o to do zniszczenia kultury ziem okupowanych i powszechnego zdziczenia. Ta trudna w odbiorze praca stanowi klasyk臋 polskiej my艣li politycznej z okresu przed i po pierwszej wojnie 艣wiatowej i mo偶e si臋 sta膰 dla Polak贸w u偶yteczn膮 lektur膮 i dzi艣. Studia na podobne tematy pojawia艂y si臋 niejednokrotnie i p贸藕niej. Wp艂yw na polsk膮 dusz臋 Rosji by艂 tak ogromny, 偶e pod koniec XIX wieku powsta艂 polityczny ruch prorosyjski, znany jako endecja. Jej ideologiem by艂 Roman Dmowski, kt贸ry twierdzi艂, 偶e Rosja jest partnerem strategicznym Polak贸w w walce z Niemcami. Od XV stulecia prowadzenie wojen, zniszczenie pa艅stwowo艣ci w wieku XVIII, do zg艂adzenia elit w XIX, wymordowanie tysi臋cy oficer贸w w XX wieku oraz totalne zniszczenie polskich 艣lad贸w na Ukrainie i Bia艂orusi – oto efekt «wsp贸艂pracy» z Rosj膮, w kt贸rej endecy widzieli «wsp贸艂prac臋 strategiczn膮». W dzisiejszej Polsce wielu badaczy i ekspert贸w uwa偶a si臋 za znawc贸w «duszy rosyjskiej». Jednak z punktu widzenia nas, czyli ludzi ze Wschodu, najbardziej kompetentn膮 osob膮 w tej materii wydaje si臋 by膰 Jerzy Targalski. To znawca historii, obyczaj贸w, tradycji politycznych, zajmuj膮cy si臋 on r贸wnie偶 wp艂ywami rosyjskimi w 艢rodkowo-Wschodniej Europie. Charakter prawdziwego dzia艂ania p贸艂nocnego s膮siada w zakresie wywierania wp艂yw贸w uda艂o si臋 do艣膰 dobrze zaobserwowa膰 w trakcie likwidacji WSI – wojskowej s艂u偶by informacyjnej. W 2006 roku w Polsce zosta艂a podj臋ta decyzja o jej rozwi膮zaniu. Wskutek likwidacji powsta艂 «Raport o dzia艂aniach 偶o艂nierzy i pracownik贸w WSI…». Dokument 贸w zawiera艂 g艂贸wne «grzechy» s艂u偶by, 艣wiadcz膮ce, 偶e byli to klasyczni agenci rosyjskiego wp艂ywu w Polsce. Oto niekt贸re z nich: – penetracja rosyjska (kadry zdominowane przez osoby szkolone w radzieckich akademiach inwigilacja 艣rodowisk politycznych (rozbijanie partii politycznych pozostaj膮cych w latach 90. w opozycji do ugrupowa艅 postkomunistycznych); wp艂yw na kszta艂towanie opinii publicznej (umieszczenie 58 agent贸w i tajnych wsp贸艂pracownik贸w w kierownictwie TVP, wp艂yw na dziennikarzy). WSI mia艂o pod opiek膮 ponad tysi膮c sp贸艂ek, za pomoc膮 kt贸rych powinni byli ca艂kowicie kontrolowa膰 polsk膮 gospodark臋. To tak kr贸tko o jednym z czynnik贸w, kt贸ry wi膮za艂 kraj z Moskw膮. Oczywi艣cie mia艂o to r贸wnie偶 istotny wp艂yw na kszta艂towanie pogl膮d贸w m.in. na idealizowanie spo艂ecze艅stwa Rosji, opiewanie jej kultury, literatury czy innych cech. O metodach infiltracji przeciwnika pisa艂 Sun Zi, staro偶ytny chi艅ski my艣liciel i strateg wojskowy. Jego praca «Sztuka wojenna» do dzi艣 cieszy si臋 wielk膮 popularno艣ci膮 w艣r贸d wielu ekspert贸w i genera艂贸w, szczeg贸lnie w Rosji. Pisa艂, 偶e: «wyr贸偶nia si臋 pi臋膰 rodzaj贸w tajnych agent贸w: agenci narodowi, wewn臋trzni, podw贸jni, straceni oraz powracaj膮cy. Je艣li tych pi臋膰 typ贸w zatrudnianych agent贸w pracuje w koordynacji i nikt nie zna ich metod dzia艂ania, to nazywani s膮 oni «Doskona艂膮 Sieci膮» i znajduj膮 si臋 pod szczeg贸ln膮 opiek膮 w艂adcy». A oto inny fragment tej pracy: «Po艣r贸d klasy urz臋dnik贸w zawsze znajduj膮 si臋 ludzie skorumpowani, kt贸rym pe艂niony urz膮d spaczy艂 charakter, a tak偶e inni, kt贸rzy do艣wiadczyli niesprawiedliwo艣ci i zostali skrzywdzeni. Istniej膮 rzesze pochlebc贸w i s艂ugus贸w, kt贸rzy po偶膮daj膮 bogactw. Ci, kt贸rzy nie zaj臋li w swoim mniemaniu odpowiadaj膮cego im urz臋du oraz ci, kt贸rych jedynym pragnieniem jest dobrze wykorzysta膰 czas i okoliczno艣ci dla spe艂nienia swych egoistycznych cel贸w, jak r贸wnie偶 tacy, kt贸rzy s膮 dwulicowi, zmienni, efemeryczni oraz ci, kt贸rzy wci膮偶 czekaj膮 na swoj膮 okazj臋. Mo偶esz by膰 pewny, 偶e wszystkich tych ludzi mo偶na w tajemnicy pozyska膰 na s艂u偶b臋 przeciwko ich pa艅stwu, zapewniaj膮c im godziwe wynagrodzenie w z艂ocie i jedwabiu. Wtedy mo偶esz polega膰 na realnych informatorach z ich kraju lub na pr贸bach zniweczenia plan贸w zwr贸conych przeciw tobie. Mog膮 tak偶e swobodnie kreowa膰 konflikt pomi臋dzy w艂adc膮 a jego doradcami tak, 偶e nie b臋d膮 oni dzia艂a膰 w zgodzie». W historiografii rosyjskiej istnieje termin, kt贸rego pojawienie przypisuje si臋 Leninowi – «po偶yteczni idioci». NKWD tak nazywa艂o dziennikarzy i dzia艂aczy zachodnich, kt贸rzy bezinteresownie, z pobudek ideowych, w imi臋 «dobrej woli» wspiera艂o dzia艂ania Moskwy. Za takiego mo偶na uzna膰 posta膰 Stanis艂awa Szcz臋snego Potockiego, przyw贸dc臋 konfederacji targowickiej. S膮dzi艂 on bowiem, 偶e swoj膮 promoskiewsk膮 postaw膮 uratuje Rzeczpospolit膮 przed zag艂ad膮. Po drugim rozbiorze wyjecha艂 do Rosji i wst膮pi艂 do armii rosyjskiej. W li艣cie do Katarzyny II prosi艂 o uznanie go Rosjaninem. Takich po偶ytecznych idiot贸w niestety by艂o i jest wielu, od czas贸w Batorego, a偶 po dzie艅 dzisiejszy. W parze z prawdziwymi agentami wp艂ywu kreuj膮 wizerunek Kremla w spos贸b, kt贸ry z prawdziwego wroga czyni partnera strategicznego. Dzi艣 mamy r贸wnie偶 kontynuacje tych my艣li w dzia艂aniach tzw. neo-endek贸w. W obecnych czasach manipuluje si臋 opini膮 publiczn膮 tak, aby stworzy膰 wra偶enie, 偶e wzrasta «wp艂yw rosyjski na polsk膮 dusz臋» i wzrasta prorosyjsko艣膰 w polskim spo艂ecze艅stwie. Mechanizm ten jest prosty. Oto jeden ze sposob贸w: przy pomocy tzw. trollingu, osoba w Moskwie, znaj膮ca j臋zyk polski, mo偶e wyst臋powa膰 anonimowo, kreuj膮c i przedstawiaj膮c og贸lne stanowiska w imieniu jakby prawdziwych Polak贸w. Bez w膮tpienia, od czas贸w Piotra I do Putina mo偶na dostrzec sta艂e wp艂ywy rosyjskie na Polak贸w s膮 ogromne. Owocuje to oczywi艣cie w my艣li politycznej, publicystycznej, gospodarczej. Szczeg贸lnie przejawia si臋 ta walka mi臋dzy obozami, kiedy to zaostrza si臋 bitwa o tradycje europejskie na Kresach Wschodnich, z czym rywalizuje tu dziedzictwo Z艂otej Hordy. Kolejny raz krzycz膮c, 偶e nie «nie wspieramy banderowszczyzny na Majdanie», czy opozycji bia艂oruskiej, realizujemy ukryt膮 polityk臋 prorosyjsk膮. Polityk臋, za艂o偶on膮 przez Piotra I, przez Katarzyn臋 II, dw贸r Romanowych, Stalina i obecnych przyw贸dc贸w na Kremlu. I w ten spos贸b szerzymy spraw臋 Batuchana, Czyngizyd贸w i ducha stepu. Skopiowano ze strony: kresy24.pl 殴r贸d艂o: Cz |
